Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere. Sed hoc sane concedamus. Ita finis bonorum existit secundum naturam vivere sic affectum, ut optime is affici possit ad naturamque accommodatissime. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt.

Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus.
Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi;
Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est.
Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc?
Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?
Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.

Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit.
In omni enim arte vel studio vel quavis scientia vel in ipsa virtute optimum quidque rarissimum est.
Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus.

Tolletur enim appetitus animi, si, ut in lis rebus, inter quas nihil interest, neutram in partem propensiores sumus, item in nobismet ipsis quem ad modum affecti simus nihil nostra arbitrabimur interesse.

Summus dolor plures dies manere non potest? Quod cum dixissent, ille contra. Duo Reges: constructio interrete. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere.

Haec dicuntur inconstantissime.: Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.
Bork: Non igitur bene.
Quid ergo?: Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.
Audeo dicere, inquit.: Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est;

Non potes ergo ista tueri, Torquate, mihi crede, si te ipse
et tuas cogitationes et studia perspexeris;

Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem
mihi videri potest.

Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Quippe: habes enim a rhetoribus; Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Suo genere perveniant ad extremum; Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt;